شفاف: علی طیب نیا، وزیر اقتصاد روز یکشنبه پس از قانع نشدن مجلس از توضیحاتش درباره نرخ ارز گفت که استعفا می‌دهد. طیب نیا پس از دریافت کارت زرد از مجلس قهر کرده و به نایب رئیس مجلس اعلام کرد که استعفا خواهد داد و یک دقیقه نیز در وزارت اقتصاد نمی ماند. اما با دلجویی برخی از نمایندگان وزیر اقتصاد از تصمیم خود منصرف شد.

این اولین بار نیست که مدیران دولت یازدهم تهدید به استعفا می کنند. چندی پیش نیز خبری منتشر شد مبنی بر اینکه بیِژن زنگنه وزیر نفت برای سومین بار متوالی استعفای خود را تقدیم رییس جمهور کرد. زنگنه دلیل استعفای خود را افزایش مشکلات پیش روی صادرات نفت عنوان کرده بود. هر چند که وی بعداً خبر استعفای خود را تکذیب کرد و گفت که «اهل استعفا نیستم.»

به نظر می رسد که تهدید به استعفا از سوی مدیران دولت یازدهم اگر قلبی نیز باشد، نوعی ترفند محسوب می شود که با توسل به آن سعی می کنند مخالفان خود را وادار به سکوت و عقب نشینی کنند یا اینکه به جای حل مشکلات «فرار» را بر «قرار» ترجیح می دهند. صحبت در اینجا بر سر این نیست که آیا مسئولانی که تهدید به استعفا می کنند این «حق» را دارند که استعفا دهند یا نه. به عبارت دیگر، هر مسئولی از این حق برخوردار است که به دلایل شخصی یا حرفه ای استعفا دهد.

اما مسئله اصلی در اینجا بازخورد آن در افکار عمومی است که بحث برانگیر می باشد. دولت یازدهم با شعار «تدبیر و امید» روی کار آمد و قول گره گشایی از مشکلات مردم را داد. همچنین  این دولت در شرایطی روی کار آمد که به خوبی از اوضاع کشور و مشکلات موجود آگاهی داشت و میدانست که چه میراثی برایش باقی مانده است.

از این رو باید گفت که  دولتمردان با آگاهی از مسائل و مشکلات سکان اداره امور کشور را در دست گرفتند. بنابراین اینکه دولتمردان در برابر مشکلات تهدید به استعفا می کنند می تواند این شائبه را به افکار عمومی متبادر کند که دولتمردان درک درستی از شرایط کشور نداشتند و حال که به عمق مشکلات پی بردند سعی می کنند با انداختن بار مسئولیت آن بر دوش دولت گذشته یا تهدید به استعفا نوعی حرکت به جلو را در دستور خود قرار دادند تا اگر زمانی نتوانستند از حجم مشکلات موجود بکاهند پاسخگوی افکار عمومی نباشند.

همچنین اینکه دولتمردان بخواهند در واکنش به انتقادات مخالفان از استعفا سخن به میان آوردند نیز چندان امری پسندیده نیست و نمی تواند واکنشی منطقی و حرفه ای به مخالفت ها و ایرادات مطرح شده تلقی شود. در تهدید به استعفا نوعی بی تدبیری از سوی دولتمردان محسوب می شود که با شعار تدبیر دولت حسن روحانی هیچ گونه منافاتی ندارد.

تهدید به استعفا چه در اثر مشکلات و چه به واسطه انتقادهای مخالفان می تواند موجی منفی در کشور راه بیاندازد و زمینه را برای یاس و نا امیدی جامعه وحامیان دولت فراهم سازد. تحقق شعار «تدبیر و امید» نیازمند درایت، کاردانی است که با سیاست در پیش گفته شده برخی از مسئولان در تهدید به استعفا سنخیتی ندارد و به جز اینکه نشاندهنده بی تدبیری مسئولان و از بین بردن جوانه های امید در جامعه می شود هیچ نتیجه دیگری به دنبال نخواهد داشت.